Λάτσης. Από παιδί του λιμανιού στο Κατάκολο στον θρίαμβο της «Νεράιδας» στον Αργοσαρωνικό.

Πρώτη δουλειά του Λάτση στα καράβια ήταν η περίφημη “Νεράιδα”, ένα μικρό ακτοπλοϊκό που ναυπηγήθηκε στην Κροατία στα τέλη της δεκαετίας του ’30 και που στις αρχές της δεκαετίας του ’50 

το έβαλε στην γραμμή του Αργοσαρωνικού ο “καπετάν Γιάννης”. Ακούραστος και δραστήριος έκοβε ο ίδιος τα εισιτήρια στο λιμάνι του Πειραιά, κουβάλαγε τις βαλίτσες των επιβατών, έλυνε τα σκοινιά και έτρεχε να προλάβει να μπει μέσα.Παρόλο που με τα χρόνια είχε γίνει ασύμφορο και τον «έβαζε μέσα», ο ίδιος το θεωρούσε το πρώτο και «τυχερό» του πλοίο, που έγινε ακόμα και κινηματογραφικός θρύλος συμμετέχοντας στην ταινία το “Παιδί και το Δελφίνι” με την Σοφία Λόρεν. Το 1956-57 είχε μετατραπεί σε πλωτό ξενοδοχείο, αλλά και στρατηγείο των συντελεστών της ταινίας, καθώς τότε η Ύδρα δεν είχε καταλύματα για φιλοξενία μεγάλου αριθμού επισκεπτών, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα! Όταν πέρασαν τα χρόνια και ήρθε η ώρα η Νεράιδα να γίνει παλιοσίδερα, ο Έλληνας εφοπλιστής αρνήθηκε πεισματικά. Αργότερα με προσωπική επίβλεψη του μοναχογιού του Σπύρου Λάτση, τροποποιήθηκε σε πλωτό μουσείο.
Το ΝΕΡΑΪΔΑ για 25 χρόνια εκτελούσε καθημερινά το δρομολόγιο Πειραιάς-Αίγινα-Μέθανα-Πόρος-Ύδρα-Σπέτσες-Ερμιόνη, ναυπηγήθηκε το 1939 ως «Laurana». Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μετατράπηκε σε διασωστικό πλοίο και το 1946 δρομολογήθηκε στη γραμμή Μάλτα-Συρακούσες.
Το 1949 το αγόρασε ο Γιάννης Λάτσης και το ανακατασκεύασε. Στο παρθενικό ταξίδι το 1950, παρευρέθηκε ο Νικόλαος Πλαστήρας λίγες μέρες πριν από την ορκωμοσία του ως πρωθυπουργός. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού έγινε ψηφοφορία για το όνομα του πλοίου κι ενώ οι προσκεκλημένοι υπερψήφισαν το «Έλλη», τελικά επελέγη το «Νεράιδα». Έτσι, όταν το πλοίο έφτασε στην Ύδρα έγινε η τελετή ονοματοδοσίας από τον Πλαστήρα. Το ΝΕΡΑΪΔΑ αποσύρθηκε από τον Αργοσαρωνικό το 1974. Από τότε παρέμεινε δεμένο στην Ελευσίνα, συμβολίζοντας το ξεκίνημα της επιχειρηματικής δραστηριότητας του Γιάννη Λάτση.