Όπως επισημαίνει ο ίδιος, από το 2010 τα προγράμματα «διάσωσης» της Ελλάδας υπαγορεύονται από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που επιβάλλει ριζική λιτότητα και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας μέσω κοινωνικού «dumping», κάτι που οδήγησε σε μαζική φτωχοποίηση του πληθυσμού, σε μείωση του ΑΕΠ κατά 25% , σε αύξηση της ανεργίας στο 28%, σε αύξηση της παιδικής θνησιμότητας και των αυτοκτονιών, σε εκτίναξη τη δημόσιου χρέους από το 120% το 2010 σε 175% του ΑΕΠ.
Στη συνέντευξή του, το κορυφαίο στέλεχος του Εργατικού Επιμελητηρίου Αυστρίας κάνει παραλληλισμούς με την κρίση της δεκαετίας του 1930 στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και υποστηρίζει τη θέση της νέας ελληνικής κυβέρνησης να εξαχθούν διδάγματα και να συγκληθεί μια Διεθνής Διάσκεψη Χρέους, υπενθυμίζοντας ότι το μεταπολεμικό χρέος της Γερμανίας ήταν υψηλότερο, ανερχόμενο στο 200% του ΑΕΠ και μη βιώσιμο, ώστε να αποφασιστεί τότε η διαγραφή του, που συνετέλεσε στην γερμανική οικονομική ανάκαμψη.