”Η κακιά η ώρα, μπορεί να συμβεί στον καθένα”.

Το παρακάτω κείμενο μας το έστειλε η ακροάτρια μας στη Πρωινή Πτήση η Έρια..αξίζει να το διαβάσετε..
Ατάκα συγχωριανού του άτυχου νεαρού που ξεψύχησε από πυροβολισμούς τέσσερις από τους όποιους καρφώθηκαν πάνω του. Και ξεκινάω από αυτή την φράση που τα λέει όλα. Αντί να πει ο ηλικιωμένος για το ανεγκέφαλο έθιμο που άπειρες φορές ανά τα χρόνια κοστίζει τραύματα αλλά και ζωές, είπε για την”κακιά” την ώρα.
Όχι κύριε συγχωριανέ.

 Ναι, συγχωριανέ, γιατί στο αίμα μου κυλάει αίμα από το χωριό σου. Αλλά είχα την τύχη, να μεγαλώσω μακρυά από τα όπλα, τις κούπες και τον καπετανισμό. Όχι λοιπόν. “Κακιά”,είναι η συνήθεια σας να μεγαλώνετε παιδιά και εγγόνια με τα όπλα. Νιώθετε υπερήφανοι, μαμάδες μπαμπάδες και παππουδογιαγιάδες σαν δείτε το μικρο παιδάκι να κρατάει όπλο! Αληθινό βέβαια. Αφού σε κάθε σπίτι υπάρχει οπλοστάσιο!
Έχω δει με τα μάτια μου ότι λέω. Μεγαλώνετε παιδιά και τα μαθαίνετε να πίνουν κούπες για να γλεντήσουν. Και να παίζουν μπαλωθιές για να επιδείξουν την ισχύ τους και την μαγκιά τους. Επαέ είναι Κρήτη ρεε!!! Και επαέ παίζωμενε και μπαλωθιές γιατί έχουμε και όπλα! Μεθυσμένοι με όπλα. Τι ωραία. Λες και δεν γίνονται ποτέ ατυχήματα. Λες και δεν έχετε θρηνήσει ποτέ θύματα! Και όμως. Εσείς ακάθεκτοι. Με τα πιοτιδια και τα όπλα στα χέρια. Ορίστε λοιπόν τα αποτελέσματα.
Όχι λοιπόν. Δεν ήταν η “κακιά η ώρα”. Ο κακός σας ο καιρός ήταν. Και αντί σήμερα να πείτε όλοι, ότι τέλος τα όπλα, τέλος οι κούπες, τέλος οι νταήδες, λέτε άλλα αντί άλλων. Και αντί να πείτε ότι θα εξαφανίσετε όλα τα όπλα από τα σπίτια σας, απλά κλαίτε και μνημονεύετε το άτυχο παιδί. Να κλαίτε για τον τρόπο που μεγαλώνετε τα παιδιά σας. Μα για θανάτους θα κλάψετε ακόμα πολλές φορές. Παίξτε εδά και μια μπαλωθιά, πιείτε πριν και μια κούπα. Και φέρτε πίσω τον Γιώργη στην μάνα του. Άντε. Παίξτε. Μπαμ, μπαμ, μπαμ…