Σήμερα είμαστε όλοι πρόεδροι

Ενας ακόμα μύθος που καταφέρνει να σπάσει η κυβέρνηση Σαμαρά κατά τη διάρκεια της διοίκησης όσων έχουν απομείνει στην Ελλάδα είναι αυτός του “προέδρου”. Μέχρι εχτές, εάν έβγαινες στο δρόμο και φώναζες “πρόεδρε!”, θα γυρνούσαν οι μισοί. Σήμερα, γυρίζουμε όλοι.
Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς και το ακούραστο επιτελείο του να παρουσιάζονται μαχόμενοι, πότε...
τους διεθνείς τοκογλύφους και πότε τους εγχώριους τρομοκράτες, έναν δράκο δεν κατάφεραν να σκοτώσουν. Κι αφού δεν μπορούν να τον σκοτώσουν, θα τον ταΐσουν όσο μπορούν περισσότερο μέχρι να σκάσει. Τον αθάνατο ελληνικό παραγοντισμό.
Έτσι, με το που περάσαμε το κατώφλι του 2014 βρεθήκαμε να έχουμε στα χέρια μας τις τύχες της Ευρώπης. Βέβαια τις δικές μας τύχες τις κρατάει στα χέρια της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, και το σενάριο μπορεί να θυμίζει Inception, αλλά η προεδρία-προεδρία.


Σήμερα που κάτι γίνεται. Σήμερα που έχουν αλλάξει τα πράγματα. Σήμερα που έχουμε μπει σε μια σειρά. Σήμερα που καθαρίζουμε με τις ακαθαρσίες του παρελθόντος. Σήμερα που τα βάζουμε με τα συμφέροντα. Σήμερα που βλέπουμε φως στο τούνελ. Σήμερα, όσα συμβαίνουν στη χώρα παύουν να έχουν καμία απολύτως σημασία. Σημασία πλέον θα έχουν μόνο όσα συμβαίνουν ΓΙΑ τη χώρα.

Αύριο θα αρχίσουμε να παρακολουθούμε τις συναντήσεις κορυφής, τις επιτροπές ρουτίνας, τα συμβούλια, τις συναντήσεις και όλα τα υπόλοιπα που θα συνθέσουν την “πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής πολιτικής” για το πρώτο εξάμηνο του 2014. Κάπου ανάμεσα σε κλειστά σχολεία, σαπισμένα νοσοκομεία, χιλιάδες πνιγμένα στα χρέη μαγαζιά, εκατομμύρια απεγνωσμένους άνεργους, δεκάδες χιλιάδες κατασχεμένες πρώτες και λοιπές κατοικίες, χιλιάδες άστεγους, εκατομμύρια αιθανοκαπνισμένους. Καλύτερο ραντεβού για τα παντοός τύπου διεθνή κοράκια δεν θα μπορούσε να έχει κλειστεί.

Αυτοί κάνουν μιαν αρχή, όπως το “τέλος του ’11 κι η έξοδος από την κρίση”, η “έξοδος στις αγορές το 2012″, το “τέλος της κρίσης το 2013″.
Εμείς, πότε θα κάνουμε μιαν αρχή;
Από Ρεμπελίσκος